Барои ҳар як шахс азизу меҳрубон, пандгӯ ва насиҳатгар ин падару модар мебошад. Оре, ҳар яки мо, ки падару модар дорем, дар осмони софу беғубор мисли кабутар парвоз мекунему бол мезанем.
Агар яке аз онҳоро аз даст диҳем, парвоз карда наметавонем ва агар ҳардуро аз даст диҳем, дунё ба мо мисли гӯр тангу торик мешавад ва аз забони шоир гуфтаниям:
Агар бошад падар ғамхори фарзанд,
Ба ҷону дил шавад модар фараҳманд.
Агар модар биболад баҳри фарзанд,
Падар гардад зи меҳри хеш хурсанд.
Аз ин ҳарду бақои зиндагонист,
Аз ин ҳарду баҳори зиндагонист.
Умедҷони ҶУРАХОН,
донишҷӯи соли 2-юми
факултети физика ва математика