Дар рӯзу шаби Наврӯз
Се халқ ба ҳам омад,
Наздики умеди дил,
Дур аз ҳама ғам омад.
Се шохаи сабзида
Мо аз тани Наврӯзем,
Сарсабзу гулафшондил
Дар гулшани Наврӯзем.
Ҳангоми ниёзу роз
Як аршу Худо дорем,
Бар сӯи Худои хеш
Як розу дуо дорем.
Як обу ҳаво дорем
Як умр баҳоросо,
Яксон бару бор орад
Пайвастазамини мо.
Ҳам базму тарабҳомон
Бошанд давоми ҳам,
Хоҳем ҳама аз ҷон
Мо назму низоми ҳам.
Часпида чу боми мо
Бо хонаи ҳамсоя,
Ободтар аз ин бод
Кошонаи ҳамсоя!
Моро зи куҳан Наврӯз
Уммед фаровон аст,
Ҳам гармии дилҳомон,
Ҳам рӯшании ҷон аст.
Се халқи баҳоройин
Аз ҳавзаи Наврӯзем,
Се нахли саропо гул
Аз равзаи Наврӯзем!
Низом Қосим