Ҷамеашиносони моро одате ҳаст, ки бо ҷавонон ва дар бораи ҷавонон омирона бо лаҳми волидайн пайғамбарон сухан бигӯянд ва ҳамеша боварӣ доранд, ки хақ мебошанд, вале фаромӯш мекунанд, ки ҳар як гурӯҳи сомеон аз одамони мушаххаси ба ҳамдигар монандӣ надоранд. Воқеаҳои имрӯза дар Аврупо ба мамлакати мо водор мекунанд, ки ба мусбияти ҷустуҷӯи суннатҳои шаклгирии симои маънавии ҷавонон бовар намоем.
Чеҳрашинос ва мардумшиноси амрикоӣ Маргарет дар асари худ «Фарҳанг ва ирсият» хеле бо маҳорат баён кардааст. «Ҷавононро бовар кунед, ба маҳораташон, истеъдоду малакаҳояшон ва бубинед, ки чи пешравиҳоро дорро мебошанд ва созандаи ин ҷомеаи имрӯзу фардоянд.»
Боз дар асараш бо истеҳзо қайд намудааст. «Агар калонсоле ба ту гӯяд, ки гӯш кун, ман ҷавон будам, ту ҳеҷ гоҳ пир набудӣ гуфта тавонанд.» Пас, имрӯз ҷавонон метавонанд ба онҳо посух дода, гӯян, ки ту дар он оламе, ки ман ҷавонам, ту ҷавон набудӣ ва ҳеҷ гоҳ чунин нахоҳӣ буд. Бале, дар ҳақиқат дар оламе, ки мо ҷавонем, ҳеҷ яке аз онҳо ҷавон набуданд.
Бо ташаббуси Пешвои муаззамамон, ки барои мо ҷавонон тамоми шароитҳоро муҳайё кардааст, моро мебояд ба ин дастгириҳои Пешвоямон, волидонамон ва устодонамон рӯҳбаланд шуда, созандаи ин давлати биҳишосо бошем.
Дилноза ХОНҶОНОВА,
донишҷӯи соли 1-уми
факултаи омӯзгорӣ ва фарҳанг