Дар шароити муосир, ки ҷаҳон ба марҳалаи навбатии рушди сиёсиву иқтисодӣ ва иҷтимоӣ ворид мешавад, таҷлили ҷашнҳои миллӣ ва фарҳангӣ аҳамияти бештар пайдо мекунанд. Аз ҷумла, ҷашни бостонии Наврӯз, ки реша дар тамаддуни куҳани мардуми ориёинажод дорад, имрӯз ҳамчун ҷашни байналмилалӣ ва омили ҳамбастагиву дӯстӣ байни миллатҳо таҷлил мешавад.
Наврӯз таърихи беш аз шашҳазорсола дошта, ҷашни оғози баҳор ва соли нави мардуми тоҷику форс ва дигар халқҳои ҷаҳон буда, аз замонҳои қадим ҳамчун санаи бунёдкорӣ, дӯстию бародарӣ қайд карда мешавад.
Моҳи феврали соли 2010 Маҷмааи умумии Созмони Миллали Муттаҳид дар иҷлосияи 64-уми худ қарор қабул намуд, ки ҳар сол 21- уми март ҳамчун Рӯзи байналмилалии Наврӯз таҷлил карда шавад.
Мо шоҳиди он будем, ки дар фазои сулҳу суботи саросари ва дӯстии халқҳо ташаббуси Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, дар шаҳри Хуҷанди вилояти Суғд — Наврӯзи байналмилалӣ бо ҳузури сарони се кишвари бародар — Тоҷикистон, Узбекистон ва Қирғизистон баргузор гардид. Ин ҷашн на танҳо таҷлили як падидаи фарҳангист, балки гувоҳи равшани сиёсати сулҳофарин ва дӯстпарваронаи Тоҷикистон мебошад.
Наврӯз ҳамчун ҷашни фарорасии баҳор ва эҳёи табиат дар қаламрави Эрону Тоҷикистон зуҳур кардааст. Дар тӯли асрҳо, ин ҷашн арзишҳои бузурги инсонӣ — дӯстӣ, покизагӣ, эҳтиром ба калонсолон ва меҳрубонӣ ба ятимонро таблиғ мекунад. Имрӯз он аз марзи миллии тоҷикон берун рафта, ҳамчун ҷашни фарҳангии халқҳои минтақа ва ҷаҳони форсизабон шинохта мешавад.
Шоёни гуфтан аст, ки таҷлили Наврӯзи 2025 дар Суғд бо иштироки Президенти Ҷумҳурии Узбекистон Шавкат Мирзиёев ва Президенти Ҷумҳурии Қирғизистон Садир Жапаров, дар фазои дӯстию бародарӣ ва шодии умумӣ баргузор гардид. Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар суханронии худ таъкид карданд, ки Наврӯз на танҳо ҷашни табиат аст, балки воситаи ҳамдиливу ҳамраъйии халқҳост.
Боиси хушнудӣ ва сарфарозист, ки дар доираи таҷлили Наврӯз, вохӯрии расмии сеҷонибаи сарони давлатҳо баргузор гардид, ки дар он мавзуъҳои муҳими минтақавӣ, аз ҷумла, истифодаи оқилонаи захираҳои обу энергетика, рушди савдои байниҳамдигарӣ, мубориза бо чолишҳои амниятӣ ва ҳамгироии фарҳангӣ баррасӣ шуданд. Ин мулоқот ва изҳороти муштарак гувоҳии он аст, ки давлатҳои Осиёи Марказӣ имрӯз ба сӯи ҳамдигарфаҳмӣ ва манфиати умум равонанд.
Нақши Пешвои миллат дар ташкил ва баргузории чунин чорабиниҳои сатҳи байналмилалӣ хеле бузург аст. Ташаббусҳои дипломатии Пешвои маҳбуби миллат солҳои зиёд боз дар арсаи байналмилалӣ ҳамчун ибтикороти сулҳпарварона ва башардӯстона эътироф шудаанд. Таҷлили Наврӯз бо чунин шукуҳу шаҳомат ва дар чунин сатҳ, бори дигар нишон дод, ки Тоҷикистон дар таҳкими субот, рушди ҳамгироии минтақавӣ ва таҳкими дӯстии халқҳо нақши калидӣ мебозад.
Ҷашни байналмилалии Наврӯз дар вилояти Суғд на танҳо рамзи эҳёи табиат, балки рамзи эҳёи муносибатҳои нав байни халқҳо ва кишварҳои минтақа гардид. Ҳузури сарони се давлат ва баргузории чунин як чорабинии бузурги фарҳангӣ боиси таҳкими робитаҳои ҳамсоягӣ, боварӣ ва суботи устувор дар Осиёи Марказӣ гардид. Ин иқдоми хирадмандона ва сиёсати сулҳомези Пешвои миллат намунаи ибрати дигарон буда, метавонад барои дигар кишварҳо низ намунаи муносибатҳои дӯстона бошад.
Тошматов Хусрав — магистранти соли дуюми ихтисоси рӯзномангории факултети филологияи тоҷик ва журналистикаи Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба ном и Абуабдуллоҳи Рӯдакӣф