Модар ту аз ҳама қиматтар ва аз ҳама муътабарӣ. Меҳри ту хуршедеро мемонад, ки ба тамоми олам нур мепошад. Ишқи ту чашмаҳои пурҷўшро мемонад, дашту биёбон ва саҳрою марғзорро гулистон мекунад. Модар ту чашмаи ҳаёти ман ҳастӣ. Дар ҳама пастиву баландиҳои зиндагӣ маро ҳамроҳӣ мекунӣ. Модар аз бузургият чӣ қадаре, ки сухан гўям, кам аст. Ташаккур, ки ту ҳастӣ модарҷон!
Аз фурсати муносиб истифода бурда, миннатдории худро ба кулли модарон, аз ҷумла, модари худам мерасонам. Аз даргохи Яздони пок барояшон тансиҳатӣ, умри бардавом, сари баланд, тани неруманд ва дар кору фаъолияташон комёбиҳои беназирро таманро дорам.
Сайёҳат БОБОЕВА,
донишҷўи соли 4- уми
факултаи омузгорӣ ва фарҳанг