«Вақте ки кӯдакро (ба тариқи бозӣ) ба ҳаво мепартоӣ, механдад, ба хотири он ки боварӣ дорад, ки ту ӯро ба замин намепартоӣ. Пас, агар рӯзе, ки тавоноиҳо (ва дӯстонат) туро тарк карданд, боварӣ дошта бош, ки ту Худое дорӣ, ки ҳаргиз таркат намекунад». Ин қонуни одамҳост. То замоне, ки ҳастӣ осудаанд аз буданат… Гоҳе танҳоят мегузоранд, гоҳе озорат медиҳанд ва гоҳе… Гумон мекунанд, ки қарор аст ин буданҳо ҳамешагӣ бошад, аммо… Замоне барояшон азиз мешавӣ, ки дигар нестӣ.
ҚАДРШИНОСӢ
