Дар гулистони рангини зиндагии мо, ки ҳаррӯза бо рангҳо, андешаҳо ва рӯйдодҳои гуногун оро ёфтааст, арзишҳое ҷой дорад, ки ҳамчун решаҳои ҳастии миллат боқӣ мондаву то ба мо ва аз мо ба наслҳои баъдӣ рафта мерасад. Либоси миллӣ яке аз чунин ганҷҳост. Либосе, ки танҳо як порчаи матоъ нест, балки таърих, тамаддун ва ҳувияти як халқро дар худ нигоҳ доштаву ба ҷаҳониён муаррифӣ мекунад.
Имрӯз (24.04.2024) бо ташаббуси факултетҳои филологияи тоҷик ва журналистика, химия ва биологияи Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ дар саҳни бинои муассиса ва гулгашти муаттару назаррабо намоиши ҷолибу муассир сурат гирифт: гурӯҳе аз устодону донишҷӯён, бо пайравӣ аз сиёсати хирадмандонаву фарҳангдӯстонаи Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо дили гарм, дар доираи аксияи «Тоҷикона мепӯшем» саҳми худро дар гиромидошти фарҳангу арзишҳои миллӣ гузоштанд. Онҳо бо чеҳраҳои пурифтихор ва бо либоси миллӣ — атласу адрас, чакану зардӯзӣ — зоҳир шуданд, то бигӯянд: «Мо тоҷикем ва аз ин ифтихор дорем!»
Ин иқдом ва ташаббуси ҷомеаи меҳнатии Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ паёми равшан аст — паём ба ҷомеа, ба дунё ва пеш аз ҳама ба насли ҷавон. Паёме, ки мегӯяд: фарҳангро бояд арҷ гузошт, гиромӣ дошт, эҳсос кард ва онро ба дигарон нишон дод. Либоси миллӣ сухан намегӯяд, вале бо ҳар ранг, бо ҳар нақш, бо ҳар дӯхт, ҳикоят мекунад — ҳикоят аз асолат, покизагӣ ва ҳунару зебоии миллати тоҷик.
Фарҳангро метавон омӯхт, вале бештар аз он, онро бояд эҳсос кард. Маҳз ҳамин эҳсос дар чеҳраи ҷавонон ҳувайдо буд, ки ба таъриху фарҳанги хеш арҷ мегузоштанд. Онҳо дарк мекунанд: либоси миллӣ василаи худнамоӣ нест — он рамзи ҳувият, ифтихор ва эҳтиром ба гузаштаи пурғановати мо мебошад.
Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ на танҳо як маркази омӯзиш, балки боргоҳи тарбияи маънавӣ ва фарҳангист. Чунин чорабиниҳо шаҳодати онанд, ки донишгоҳ дар иҷрои рисолати хеш — тарбияву омоданамоии кадрҳои ҷавону мутахассисони рақобатпазир ва дар ин масири пурифтихор ҷиҳати таблиғу ташвиқи арзишҳои миллӣ, саҳми муассир мегузорад. Бо иқдомҳои монанди аксияи “Тоҷикона мепӯшем”, донишгоҳ намунаи муассисаи воқеан фарҳангпарвар ва ватандӯст будани худро собит месозад.
Имрӯз, вақте ки ҷаҳонишавӣ бо шиддат рӯ ба густариш дорад, нигоҳ доштани либоси миллӣ-ин на танҳо ҳифзи як анъана, балки амали муқаддаси посдории ҳувияти миллист. Ҳар як ҷавононе, ки бо ифтихор либоси миллиро ба бар мекунад, гӯё мегӯяд: «Ман вориси миллате ҳастам, ки фарҳангу арзишҳояшро ҳеҷ гоҳ фаромӯш нахоҳад кард.»