Мо ба ҷасорату шуҷоат ва ватандӯстии сарбозону афсаронамон бовар дорем. Мо ба далериву ҳушмандии марзбононамон бовар дорем. Мо ба Ҳукуматамон бовар дорем. Артиши мо артиши сулҳ аст. Мардум ва роҳбарияти мо сулҳро мехоҳанд, на мисли роҳбарони кишвари ҳамсоя дар минбару паси миз дигар сухан гӯянду амалашон дигар бошад. Хабарҳои расида моро итминон мебахшанд, ки ҳеч гоҳ бадхоҳ ба мақсад намерасад. Бадхоҳ ҳамеша ба шикаст мувоҷеҳ ҳаст. Онҳое, ки ин моҷарову дасисаро роҳандозӣ карданӣ ҳастанд, бояд донанд, ки бозичае барои ноором сохтани вазъи минтақа (Осиёи Марказӣ) ҳастанд. Ин бозичаҳо барои оянда ва натиҷаву оқибати амалашон эҳсоси масъулият надоранд.
Сангин Гулов